فعال بخش خصوصی در ورزش گفت: اگر مسئولان، خودشان نیز در این بخش فعال بودند، با روندی که به وجود آمده و تصمیماتی که گرفته میشود، آیا می‌توانستند به کارشان ادامه دهند؟!
به گزارش خبرنگار مهر، ، ایرج حریرچی معاون وزیر بهداشت در بخش از صحبت‌های اخیرش اعلام کرد که ۹۲ درصد ابتلا به ویروس کرونا از دورهمی‌ها، میهمانی‌ها، مجالس عروسی و عزا و ... است.
این در شرایطی است که باشگاههای ورزشی که سهم بسیار کوچکی از ۸ درصد باقیمانده به آنها تعلق دارند، یکی از اصناف و مشاغلی هستند که جزو اولین تعطیل‌شدگان محسوب می‌شوند و همین مسئله مشاغل بسیاری را در این حوزه به خطر انداخته است.
کاوه صدقی، یکی از فعالان بخش خصوصی در ورزش در گفت‌گو با خبرنگار مهر،، درباره شرایط باشگاههای ورزشی در دوران شیوع کرونا اظهار داشت: ۲۸ هزار باشگاه ورزشی ثبت شده و رسمی در سطح کشور فعال هستند که البته هیچ کمکی هم در این دوران از دولت دریافت نکرده‌اند. باشگاههای ورزشیتنها بخشی هستند که در راستای خصوصی‌سازی برای توسعه سرانه ورزشی و با توجه به نیاز که در میان مردم جامعه وجود داشته، بدون کمک دولت در مسیر توسعه سرانه ورزشی قدم برداشته‌اند و برای سلامت جامعه سرمایه‌گذاری کرده اند.
وی ادامه داد: اتفاقی که در حال حاضر رخ داده، این است که به جای تعطیلی عمومی به منظور جلوگیری کامل از انتشار کرونا، اولین فشار برای تعطیل شدن به باشگاههای ورزشی وارد میشود. این سوال برای سرمایه‌گذاران این بخش به وجود می‌آید که در شرایطی که از یک طرف اصناف و مشاغل مختلف فعال هستند و از طرف دیگر مردم نیز حاضر به تعطیل کردن مراسم‌ها، جشن ها، عروسی ها و عزاها نیستند، آیا تعطیلی باشگاهها کمک به از بین رفتن این ویروس منحوس در کشور می‌کند؟ مسلماً پاسخ به این سوال «خیر» است.
این فعال بخش خصوصی ادامه داد: اگر مسئولان، خودشان نیز در این بخش فعال بودند، با روندی که به وجود آمده و تصمیماتی که گرفته میشود، آیا می‌توانستند به کارشان ادامه بدهند، یا اینکه از این فعالیت و تلاشی که برای سلامتی جامعه صورت می‌گیرد، بیرون می‌آمدند؟ اگر یک شخصی یک ملک داشته باشد که بخواهد آن را در اختیار ورزش و امور مربوط به آن قرار بدهد، آیا حاضر است در روزهایی که باشگاهها در صف اول تعطیلی‌ها به دلیل شیوع کرونا هستند، ملک خود را در اختیار این بخش قرار بدهد؟ اصلاً چرا باید این فضا را در روزهایی که باشگاهها با مشکلات زیادی مواجه می‌شوند در اختیار این صنعت قرار بدهد؟ واقعاً در این شرایط چه بلایی بر سر توسعه سرانه ورزش و همچنین آینده باشگاهها خواهد آمد؟
وی ادامه داد: اگر از توقف روند رو به رشد ایجاد باشگاههای ورزشی در آینده بگذریم ، با شرایط موجود و پیش بینی دوساله گرفتاریهای موجود وقتی یک باشگاه برای رهایی از فشار مالی مجبور به جمع آوری کسب و کار خود شود، تمام سرمایه ایجاد باشگاه که در خدمت توسعه سلامت جامعه بود�� نابود میشود، حالا باید این را در تعداد بالای باشگاههای تعطیل شده ضرب کرد تا متوجه شویم چه سرمایه بزرگی در شرف نابودیست که هیچ حمایتی از آنها نمیشود و دهه ها توسعه زیر ساخت ورزشی کشور را عقب خواهد انداخت.حا لا شما بگوئید آیا اصلا در این شرایطی کسی جرأت سرمایه‌گذاری جدید در ورزش به خودش می‌دهد؟
صدقی گفت: تعطیلیِ فقط باشگاهها قطعاً نمی‌تواند به تنهایی کمکی به عدم انتشار و نابودی ویروس کرونا کند. سیار اندک ورزش در انتشار ویروس کرونا، اگرتصمیم به تعطیلی باشگاهها گرفته شود، آیا مسئولیتی درخصوص امرار معاش باشگاه‌داران ، مربیان و پرسنل باشگاهها متوجه تصمیم‌گیرندگان است؟ تعداد زیادی از افراد در این بخش بیمه نیستند، اما آنهایی هم که بیمه هستند، آیا برای چهار، پنج ماه می‌توانند با یک میلیون تومان حق بیکاری چرخ زندگی‌شان را بچرخانند؟ خدا می‌داند که اضافه شدن این جامعه پانصدهزار نفری به جامعه بیکاران کشور، چه مشکلاتی را به وجود خواهد آورد.
حتما تغییر شیوه های کسب و کار در آینده برای همه اصناف پیش بینی میشود اما سرمایه ایجاد شده در زیر ساختها، ایجاد اشتغال نیم میلیون نفری و زحمات کشیده شده در چند دهه گذشته در این حوزه این روزها با عدم برنامه ریزی شفاف و امیدوار کننده برای فعالین این صنعت از یک طرف و از طرف دیگر عدم حمایتهای لازم از بخش خصوصی، ادارات کل تربیت بدنی و وزارت ورزش به در قالب یک پشتیبانی ملی باعث افسوس بزرگی در آینده خواهد شد.
مجموعه حاکمیت، دولت، شهرداریها، وزارت بهداشت، صدا و سیما ، سازمان تامین اجتماعی ، سازمان امور مالیاتی ، سازمان مبارزه با مواد مخدر و دهها ارگان و سازمان دیگر باید امروز مشکلات این حوزه رو مسئولانه بررسی کنن چرا که قطعا نه وزارت ورزش به تنهایی از پس این حجم فشار مشکلات بر خواهد آمد و نه عواقب آن تنها دامن گیر ورزش خواهد بود
دیدگاهی برای این مطلب ثبت نشده است.